Uncategorised

Dyrektor Szkoły

Kazimierz Wojnicki, ur. 12.01.1961 r. w Tarnowie, polonista i informatyk, posiada stopień nauczyciela dyplomowanego. Najpierw nauczyciel i dyrektor Szkoły Podstawowej w Domosławicach, a później Zespołu Szkół i Przedszkola. Twórca i założyciel stowarzyszeń: Forum Domosławickie im. Jacka Malczewskiego, Stowarzyszenie “ Entuzjaści Uśmiechu”, w którym pełni funkcję prezesa. Zrealizował z zespołem współpracowników wiele projektów z zakresu edukacyjnego i artystycznego, historycznego i obywatelskiego. Odznaczony za działalność na rzecz rozwoju społeczeństwa lokalnego Srebrnym Krzyżem Zasługi. Laureat wielu nagród, w tym Ministra Edukacji. Inicjator i koordynator budowy nowej szkoły w Domosławicach. Pomysłodawca i dyrektor szkoły muzycznej I stopnia, która w 2017 roku została uhonorowana Nagrodą Jakości Nauczania SAPERE AUSO w kategorii instytucja kultury.

Nasza Kadra

GRONO PEDAGOGICZNE ZESPOŁU SZKÓŁ W DOMOSŁAWICACH

 mgr Kazimierz WojnickiDyrektor Szkoły, informatyka   
mgr Magdalena Świerczekw-ce dyrektor/ nauczanie indywidualne  
 mgr Monika Jarzębakedukacja wczesnoszkolna, wychowawca kl II  
mgr Grażyna Wojnicka  edukacja wczesnoszkolna, wychowawca kl. III  
 mgr Anna Wojnicka edukacja wczesnoszkolna, wychowawca kl I  
mgr Wiesława Pajorprzyroda, biologia, chemia, geografia, WDŻ, wychowawca kl. V  
mgr Anna Jurgałaj. angielski, wychowaca kl. VI, opiekun samorządu uczniowskiego  
mgr Tomasz ŚmieszekWF, wychowawca kl. VII  
mgr Dorota Smagowiczj. polski, wychowawca kl. VIII  
mgr Zbigniew Sachamatematyka, fizyka  
mgr Janusz Łachtechnika, matematyka, informatyka  
mgr Maciej Szefer  EDB  
mgr Radosław Żurek   muzyka   
mgr Beata Rabiasz - Górskaj. polski  
mgr Barbara Grzegorzekhistoria  
mgr Monika Bartusiak plastyka, świetlica  
mgr Renata Pawłowska religia  
mgr Jerzy Nieć WOS  
mgr Sara Maciaś/mgr Weronika Gajewska logopeda, korekcyjno - kompensacyjne  
mgr Dorota Michałek j. niemiecki, świetlica  
mgr Anna Hatała - Toboła język polski, bibiloteka, nauczyciel wspomagający, wychowawca kl IV  
 mgr Beata Szot- Serafinintegracja sensoryczna

 

 

mgr Dagmara Kamińska

pedagog szkolny

 
mgr Lucyna Mikulińskapsycholog szkolny  
mgr Urszula Bojdodoradztwo zawodowe  
mgr Natalia Jakoszprzedszkole  
mgr Joanna Hnatówprzedszkole  

mgr Ewa Cetera

mgr Natalia Leszczyńska

mgr Katarzyna Gwiżdż

przedszkole

geografia

przedszkole

 

 

HISTORIA POWSTANIA NASZEJ SZKOŁY

W 1759 właścicielką wsi Domosławice zostaje Anna z Tarłów Lanckorońska. Lanckorońscy wznoszą kościół i ofiarowują parcelę pod budowę szkoły. Szkoła powstaje w 1860 roku, a w dniu 21 maja 1874 roku uznana zostaje za etatową. Pierwszym nauczycielem i kierownikiem szkoły był Antoni Glodt, który pełnił funkcję do 1904 roku.
Od 22 września 1914 do końca czerwca 1915 roku szkoła w Domosławicach była zamknięta z powodu działań wojennych. Przekształcono ją w szpital polowy. Budynek szkolny uległ poważnemu uszkodzeniu. Po wycofaniu się wojsk został on odnowiony na koszt Feliksa Meysnera właściciela obszaru dworskiego w Charzewicach.
W okresie II wojny światowej szkoła była wielokrotnie zajmowana przez wojska okupanta. Nastąpiły także liczne represje. W 1941 roku zażądano wydania map politycznych, obrazów historycznych, zbiorów biblioteki. Wszystkie te przedmioty zostały ukryte przez ówczesnego kierownika szkoły. Okupacja niemiecka zakończyła się 19 I 1945 roku, kiedy do Domosławic wkroczyły wojska radzieckie.
Młodzież naszej szkoły przez wiele lat uczyła się w budynku, który pochodził z XIX wieku. Sytuacja ta uległa zmianie w 1999 roku, gdy został oddany do użytku nowy budynek szkoły. W chwili obecnej mieści się w nim szkoła podstawowa, oddział gimnazjum, przedszkole. Nasza placówka posiada dobrze wyposażoną salę komputerową, bibliotekę z czytelnią, świetlicę. Uczniowie korzystają ze stołówki szkolnej, licznych zajęć pozalekcyjnych. Prowadzony jest zespół wokalny, zajęcia sportowe. Młodzież uczy się dwóch języków: niemieckiego i angielskiego. Obecnie obok budynku szkoły powstaje nowa sala gimnastyczna.

HISTORIA POWSTANIA NASZEJ SZKOŁY

W 1759 właścicielką wsi Domosławice zostaje Anna z Tarłów Lanckorońska. Lanckorońscy wznoszą kościół i ofiarowują parcelę pod budowę szkoły. Szkoła powstaje w 1860 roku, a w dniu 21 maja 1874 roku uznana zostaje za etatową. Pierwszym nauczycielem i kierownikiem szkoły był Antoni Glodt, który pełnił funkcję do 1904 roku.
Od 22 września 1914 do końca czerwca 1915 roku szkoła w Domosławicach była zamknięta z powodu działań wojennych. Przekształcono ją w szpital polowy. Budynek szkolny uległ poważnemu uszkodzeniu. Po wycofaniu się wojsk został on odnowiony na koszt Feliksa Meysnera właściciela obszaru dworskiego w Charzewicach.
W okresie II wojny światowej szkoła była wielokrotnie zajmowana przez wojska okupanta. Nastąpiły także liczne represje. W 1941 roku zażądano wydania map politycznych, obrazów historycznych, zbiorów biblioteki. Wszystkie te przedmioty zostały ukryte przez ówczesnego kierownika szkoły. Okupacja niemiecka zakończyła się 19 I 1945 roku, kiedy do Domosławic wkroczyły wojska radzieckie.
Młodzież naszej szkoły przez wiele lat uczyła się w budynku, który pochodził z XIX wieku. Sytuacja ta uległa zmianie w 1999 roku, gdy został oddany do użytku nowy budynek szkoły. W chwili obecnej mieści się w nim szkoła podstawowa, oddział gimnazjum, przedszkole. Nasza placówka posiada dobrze wyposażoną salę komputerową, bibliotekę z czytelnią, świetlicę. Uczniowie korzystają ze stołówki szkolnej, licznych zajęć pozalekcyjnych. Prowadzony jest zespół wokalny, zajęcia sportowe. Młodzież uczy się dwóch języków: niemieckiego i angielskiego. Obecnie obok budynku szkoły powstaje nowa sala gimnastyczna.

Nasz patron

Józef Tischner był człowiekiem Kościoła, zawsze zatroskanym o to,

by w obronie prawdy nie stracić z oczu człowieka.

(Jan Paweł II w telegramie po śmierci Tischnera)

 

Patron naszej szkoły ks. prof. Józef Tischner Urodził się 12 III 1931 roku w Starym Sączu. Dzieciństwo i młodość spędził w Łopusznej, gdzie ojciec otrzymał posadę kierownika szkoły. W czasie wojny Tischnerowie musieli na kilka lat opuścić Łopuszną. Przez pewien czas mieszkali w Rabie Wyżnej, a w 1942 roku ojciec został przeniesiony do szkoły w Rogoźniku. W Rogoźniku Józef Tischner - junior skończył szkołę powszechną oraz - w potajemnym nauczaniu - pierwszą gimnazjalną. W 1945 roku przyjęto go do gimnazjum w Nowym Targu, gdzie cztery lata później zdał tzw. dużą maturę. W maju 1950 roku zapukał do bramy seminarium przy ul. Podzamcze w Krakowie. Pozostał studentem UJ - na Wydziale Teologicznym. Studiował w najtrudniejszym dla Kościoła okresie w powojennej historii Polski. Na lata jego studiów przypada m.in. głośny proces Kurii Krakowskiej, uwięzienie Prymasa i internowanie abpa Eugeniusza Baziaka oraz usunięcie wydziałów teologicznych z uniwersytetów. Tischner postanowił poświęcić się nauce. Pod wpływem ks. prof. Kazimierza Kłósaka rozwijał swe zainteresowania filozoficzne, interesując się szczególnie filozofią niemiecką. Wzorem kaznodziei był mu ks. prefekt Jan Pietraszko - późniejszy biskup. Na ostatnim roku miał wykłady z etyki społecznej z ks. dr. Karolem Wojtyłą. Święcenia kapłańskie przyjął 26 VI 1955 roku z rąk bp. Franciszka Jopa. Zachęcony przez ks. Kłósaka podjął studia na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (1955-1957). Po powrocie do Krakowa kontynuował je na Wydziale Historyczno-Filozoficznym UJ (1957-1959). Jednocześnie pracował jako wikariusz w parafii św. Mikołaja w Chrzanowie (1957-1959) i parafii św. Kazimierza w Krakowie (1959-1963). W 1963 roku obronił doktorat u prof. Romana Ingardena na UJ. Od 1963 roku wykładał filozofię w Wyższym Seminarium Duchownym (później - Papieskim Wydziale Teologicznym, a od 1981 roku - Papieskiej Akademii Teologicznej) w Krakowie. W 1974 roku habilitował się w ATK. W tym czasie współpracował już intensywnie z "Tygodnikiem Powszechnym" i miesięcznikiem "Znak" (pierwsze teksty - 1965). W 1965 roku przeprowadził się z wikarówki parafii św. Kazimierza do domu księży profesorów przy ul. św. Marka 10, gdzie mieszkał do lat 90. Równocześnie pełnił obowiązki duszpasterza krakowskiej inteligencji, którą gromadziły jego głośne "trzynastki" w kościele św. Anny. Był cenionym rekolekcjonistą i wykładowcą. W latach 70 i 80 włączył się w ruch niezależnych inicjatyw kulturalnych (m.in. w l. 1977-1978 miał wykłady w ośrodkach działających przy klasztorze SS. Norbertanek oraz parafii Najświętszego Salwatora w Krakowie). Od 1980 roku wykładał filozofię dramatu w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie oraz filozofię na Wydziale Filologicznym UJ. Z ruchem "Solidarności" związał się od początku jego powstania; 19 X 1980r. wygłosił w Katedrze Wawelskiej głośną homilię do przywódców NSZZ "Solidarność" (Solidarność sumień), która dała początek Etyce solidarności. W 1981 roku był gościem I Ogólnopolskiego Zjazdu Delegatów "Solidarności". Wraz z działaczami NSZZ "S" RI organizował w latach 80. pomoc dla rolników z Podhala (sprowadzanie maszyn z Austrii, organizowanie wyjazdów na praktyki gospodarskie). Jako kapelan Związku Podhalan zainicjował tradycję sierpniowych Mszy świętych w intencji ojczyzny w kaplicy pod Turbaczem (1982), na które przybywali pielgrzymi z całej Polski. Równocześnie współtworzył Wydział Filozoficzny PAT (1981), pełnił funkcję jego dziekana, a od 1985 roku był profesorem nadzwyczajnym tej uczelni. Współzałożyciel (wraz z Hansem-Georgiem Gadamerem i Krzysztofem Michalskim) i prezydent Instytutu Nauk o Człowieku w Wiedniu (1981), wielokrotnie uczestniczył w organizowanych przez Instytut spotkaniach intelektualistów z Janem Pawłem II w Castel Gandolfo. Doktor honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego i Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. Laureat wielu nagród m.in. im. Jurzykowskiego (1988), Pen Clubu (1993), im. K. Pruszyńskiego (1993). Kawaler Orderu Orła Białego (1999). Autor wielu książek, w tym dzieł filozoficznych (Filozofia dramatu, 1990, wyd. 2 popr. 1998; Spór o istnienie człowieka, 1998), zbiorów szkiców i esejów poświęconych problematyce filozoficznej, społecznej i religijnej (m.in. Świat ludzkiej nadziei, 1975; Etyka solidarności, 1981, wznow. wraz z Homo sovieticus, 1992; Myślenie według wartości, 1982; Nieszczęsny dar wolności, 1993; Spowiedź rewolucjonisty. Czytając Fenomenologię ducha Hegla, 1993; W krainie schorowanej wyobraźni, 1997; Ksiądz na manowcach, 1999), tomów rozmów (Między Panem a Plebanem - wraz z A. Michnikiem i J. Żakowskim, 1995; Tischner czyta Katechizm, 1996, wraz z J. Żakowskim; Przekonać Pana Boga, wraz z D. Zańko i J. Gowinem, 1999). Sporym powodzeniem cieszyły się niewielkie objętościowo publikacje Tischnera o charakterze duszpasterskim, zwłaszcza rozważania etyczno-religijne Jak żyć? (wyd. 2 1997) oraz Pomoc w rachunku sumienia (2000). Szczególne miejsce w jego twórczości zajmują utwory pisane stylizowaną gwarą podhalańską, z których najbardziej znanym jest nawiązująca do tradycji góralskiej gawędy Historia filozofii po góralsku (1997). Szeroką popularność przyniosły Tischnerowi audycje radiowe (m.in. Rozmowy bez pointy prowadzone z J. Gowinem na antenie Radia Kraków oraz czytana tamże Historia filozofii po góralsku) i programy telewizyjne. Wśród tych ostatnich na uwagę zasługują zwłaszcza cykle Siedem grzechów głównych po góralsku (1995), którego był współscenarzystą, oraz Tischner czyta Katechizm (1996) - rozmowy prowadzone z Jackiem Żakowskim. Po raz pierwszy ks. Tischner pojawił się w telewizji w maju 1981 roku - po zamachu na Ojca Świętego Jana Pawła II. W ostatnich latach życia ciężko zachorował na raka krtani. Kolejne operacje pozbawiły go możliwości mówienia. Mimo to prawie do ostatniej chwili wciąż pisał; z tego czasu pochodzą przejmujące teksty o Bożym Miłosierdziu. Zmarł 28 VI 2000 roku w Krakowie. Pochowany został 2 VII 2000 roku w Łopusznej.

Kontakt

 Zespół Szkół i Przedszkola im. ks. prof. Józefa Tischnera w Domosławicach

32-860 Czchów

Domosławice 24

telefon: 14 663 54 20, 884 987 316

 

e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Dane do faktury:

Nabywca: Gmina Czchów

                 Rynek 12

                 32-860 Czchów

                 NIP: 869-12-91-026

Odbiorca: Zespół Szkół i Przedszkola im. ks. prof. Józefa Tischnera w Domosławicach   

                 Domosłąwice 24

                 32-860 Czchów

Nasze dane

 Zespół Szkół i Przedszkola im. ks. prof. Józefa Tischnera w Domosławicach

32-860 Czchów

Domosławice 24

telefon: 14 663 54 20, 884 987 316

fax: 14 663 54 24

e-mail: zsdomoslawice@domoslawice.pl

bip1

Konsola diagnostyczna Joomla!

Sesja

Informacje o wydajności

Użycie pamięci

Zapytania do bazy danych